မခူးခ်င္စမ္းပါနဲ႕....
ႏွစ္ဆန္း ခါေတာ္မီမို႔
ဇေမၺာ္ရည္ ေျပေျပလိမ္းကာပါ့
ခပ္သိမ္း နယ္စံုစံုသို႕
ပြင့္ငံုကို လင့္ကုန္ၾကေတာ့လို႔
ေခါင္းၾကြကာ ဆာေ၀ေ၀နဲ႔
သူလဲေလ ေလာကီသားလိုပါ့
ၾကြားခ်င္လွ ေပလိမ့္မယ္။ ။
တစ္သိန္တင့္ပါဘိ....
တိမ္ျမင့္ ရီျပာျပာက
ၾကည္သာသာ ပင့္ေလအျဖဴးတြင္ျဖင့္
တီတာတာ ပြင့္ေရႊဖူးငယ္တို႔
လည္ယွက္ကာ ကယ္ညာလူးေလေတာ့
သူတို႔လို ဘယ္သူျမဴးႏိုင္ပါ့
ထူးပါဘိတယ္။ ။
တ၀ါ၀ါ ဆင္သကၤန္းရယ္က....
ကမာၻမွာ ဘ၀င္ခ်မ္းေစတဲ့
သာသနာ ရႊင္ရႊင္လန္းေအာင္လို႔
တမင္မွန္းကာပါ့ သတိဆြယ္
ရည္ရြယ္ေတာ့ သလား။ ။
ခူးပါနဲ႔ကြယ္....
ပြင့္ဖူးမွာ အ၀ါျခယ္၍
မာလာအလယ္မွာ ႏႊဲခ်င္တဲ့ႏွလံုးရယ္ေၾကာင့္
ႏွစ္ဆံုးကုန္ အတာ၀င္သို႔
မာန္အင္ကို ဥာဏ္ဆင္ေမြးကာပါ့
အေရး အခါသာမွ
ခမ်ာမွာ တစ္ဂုဏ္ဆန္းရတယ္
ပန္းပိေတာက္မ်ား....။ ။
ဆရာေဇာ္ဂ်ီ
2010/08/19
Subscribe to:
Post Comments
(
Atom
)
0 မွတ္ခ်က္ :
Post a Comment