အိုင္ခ်င္း (သုံးေထာင့္အိုင္)
(၁) သူငယ္ခ်င္း ငယ္ေကာင္း၊ ေယာက္မတို႔ေလ။ တိမ္ခိုးငယ္မွေဝေဝ၊ ေႏွာပင္ႀကီး၊ ေႏွာသီးေႂကြ၊ ေလေပြတိုက္လို႔ ဝဲတတ္တယ္။ ။ ဥသွ်စ္သီး၊ ေျမႀကီးမွာျမွဳပ္၊ ျပာဖုံးအုပ္လို႔ မီးဖုတ္လိုက္ရင္၊ သီးေဖာ္ရယ္မွသီးဖက္၊ အပင္ထက္မွာ တက္တက္စင္၊ မီးကင္သည့္ႏွယ္ကြဲတတ္တယ္။ စေနၿဂိဳလ္စား၊ ႀကိမ္ခိုက္မ်ားမွာ၊ ခ်ရားသစ္ပင္၊ အိမ္ေလွကားတြင္၊ စိုက္ထားလွ်င္မူ၊ အင္ခြင္ဥစၥာ နည္းတတ္တယ္။ တံစက္ေရႏွင့္၊ တြင္းေရမတူ၊ ေရခမိုး၊ ေရးခ်ဳိးသူ၊ ညွင္းျဖဴးၿပိဳးေျပာက္ စြဲတတ္တယ္။ ပဝါေျပာက္၊ အေထာက္ကယ္မွမတန္၊ မ်က္ႏွာသစ္လို႔၊ အညစ္ခံ၊ ဝက္ၿခံမွည့္လို႔ မည္းတတ္တယ္။ သနပ္ခါး၊ ေက်ာက္ျပားေပၚတြင္၊ ေသာက္ေရဧႏွင့္ ေရာေသြးလာလွ်င္၊ နံ႔သာအေပၚက်ဲတတ္တယ္။ မိုးခ်ဳပ္ကယ္မွေနဝင္၊ စားဖိုထဲ အမဲကင္၊ စုန္းမွင္နတ္တုိ႔ ရဲတတ္တယ္။ ပန္းနီနီ မပန္ေလႏွင့္၊ အမယ္မွာ နတ္ပန္းပြင့္တဲ့။ အတင့္ငယ္မွရဲခ်င္၊ ေပ်ာ္လိုအားႏွင့္ ေခါင္းဖ်ားတင္၊ အလ်င္လူႏွင့္ လြဲတတ္တယ္။
မိဘဘိုးဘြား၊ ဆိုစကားကို၊ နားမွ်မဝင္၊ ထီမထင္ဘဲ၊ ႀကိဳ႕ပင္ႀကီးေျမာက္၊ ပိေတာက္ပင္ေတာင္၊ ေညာင္ပင္ႀကီးရင္း၊ ေကာက္စိုက္ကယ္ျပန္၊ ထိန္ကန္တြင္းမွာ၊ လာရင္းမ်က္ျမင္၊ ေနမလွန္းတဲ့ ပန္းလြင္လြင္ကို၊ ႐ႊင္လိုျမဴးလို၊ ကစားလို၍၊ ဝါဆိုဦးက ပန္ဖူးတယ္။ အမယ္မင္းျဖစ္ရေလျခင္း။ ရင္းမာရယ္ေပၚ၊ ေတာ္သလင္းႏွင့္၊ မိုးတြင္ဝါဝင္၊ ထိုေဆာင္းဦးသို႔၊ မကူးခင္က၊ အလ်င္လူႏွင့္ ကြဲရတယ္႐ွင္။ အပ်ဳိစင္ငယ္က ကြ်မ္းပါတဲ့၊ လြမ္းတုံ႔တင္ေလး။
(၂) သူငယ္ခ်င္း ငယ္ေကာင္း၊ ေယာက္မတို႔ေတာ္။ မဲလည္ပင္ႏွင့္ ဒန္းပင္ႏြဲ႕ေနာင္း၊ ယွက္ကာငယ္ေပါင္း၊ ကင္းေၾကာင္းဆိပ္တြင္၊ ထိုးဝါးငယ္ဝယ္၊ တကယ္စုန္ျဖစ္မလားေတာ္။ စုန္မယ္ဆို စုန္မယ့္ရက္၊ ဆက္ဆက္စုန္၊ တီးသည့္ေစာင့္ႏွင့္ ေလာင္းသည့္ၾကက္ကို ပိုက္လို႔ငယ္ငို၊ ေမာင့္ကိုကုန္သြားတဲ့သလားေတာ္။ ဆီကိုဆယ့္ေလး၊ ေဆးကိုဆယ့္ငါး၊ ကုန္ေစ်းငယ္နာ၊ ၾကာသႏွင့္ေတာ္။ ပဲခူးသို႔အဝင္၊ သန္လ်င္သို႔အဆိုက္၊ ပ်ဳိ႕ေမာင္ရင္ ျခင္ပုန္းကိုက္လို႔၊ ျခင္ေထာင္မပါ၊ ေလမလာ၊ မယ္သာဖ်တ္ဖ်တ္၊ တ႐ုတ္ယပ္ႏွင့္၊ ဖ်တ္ဖ်တ္လူးေအာင္ မ႐ိုက္ပါရ။ ေမာင္ကေလးေအာက္သို႔စုန္ ေ႐ႊဂုန္ကြ်န္း ေဝးလြန္းလွေတာ္။
(၃) သူငယ္ခ်င္း ငယ္ေကာင္း၊ ေယာက္မတို႔႐ွင္။ မိကိုလြမ္းလည္း၊ ေသာက္ေတာ္ေရခ်မ္း၊ စားေတာ္ကြမ္းႏွင့္၊ သြန္းတဲ့ေညာင္ေရ၊ ပန္းသေျပႏွင့္၊ ေျပဖူးငဲ့႐ွင္။ ဖကိုလြမ္းလည္း၊ ေသာက္ေတာ္ေရခ်မ္း၊ စားေတာ္ကြမ္းႏွင့္၊ သြန္းတဲ့ေညာင္ေရ၊ ပန္းသေျပႏွင့္၊ ေျပဖူးငဲ့႐ွင္။ ေမာင္ကေလး ေမာင့္ကိုလြမ္းေတာ့၊ ေသာက္ေတာ္ေရခ်မ္း၊ စားေတာ္ကြမ္းႏွင့္၊ သြန္းတဲ့ေညာင္ေရ၊ ပန္းသေျပႏွင့္၊ မေျပပါလို။ ေသာက္ေတာ္ေရအိုး၊ ကြ်မ္းထိုးေကာင္ႏွယ္၊ အပ်ဳိျဖဴငယ္ ႏွမမွာလ ႀကံဳရတယ္႐ွင္။
မွတ္ခ်က္။ ။ မြန္ဘုရင္ရာဇာဓိရာဇ္ မင္းသားအျဖစ္က ဒဂုန္သုိ႔ စုန္ေတာ္မူသည့္အခါက ေရးသားေသာ အိုင္ခ်င္းျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ အမွတ္အသားရွိသည္ဟု မႏၱေလးၿမိဳ႕ေန ေမာင္လွတင္က အစီရင္ခံခ်က္အရ ဤအိုင္သီခ်င္းကို ပထတြဲမွာ ထည့္ထားလုိက္သည္။ ရာဇာဓိရာဇ္သည္ ခမည္းေတာ္ကို ပုန္ကန္ရန္ ဒဂုန္သို႔ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၇၄၅ ခုႏွစ္မွာ စုန္သည္။ သို႔ရာတြင္ ေမာင္လွတင္ေတြ႕ေသာ မွတ္သားခ်က္သည္ မွန္မမွန္ သံသယ႐ွိဖြယ္ျဖစ္သည္မွာ ရာဇာဓိရာဇ္ အမည္ရေသာ မြန္အမတ္တစ္ေယာက္သည္ အင္းဝပ်က္ၿပီးသည္ေနာက္ အေလာင္းမင္းတရားႀကီးႏွင့္ တုိက္ရာ ႐ႈံး၍ လက္နက္ခ်၍ ဝင္သည္။ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၁၁၇ ခုႏွစ္တြင္ အေလာင္းမင္းတရားႀကီးသည္ ဟံသာဝတီသုိ႔ ခ်ီေတာ္မူေသာအခါ ထိုရာဇာဓိရာဇ္ပါရသည္။ ထိုႏွစ္ နယုန္လတြင္ ေတာင္ႏွင္မလစ္အရပ္မွာ မြန္တို႔တပ္ကို ရာဇာဓိရာဇ္ကို ဗိုလ္မွဴးခန္႔၍ တိုက္ေစရာ ထိုစစ္နိမ့္၍ ထြက္ေျပးလာေသာေၾကာင့္ အေလာင္းမင္းတရားႀကီးက ရာဇာဓိရာဇ္ကို ကြပ္ေတာ္မူသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ဤသီခ်င္းသည္ ထိုရာဇာဓိရာဇ္ထံေရးေသာ သီခ်င္းမ်ားျဖစ္ေလေတာ့သေလာဟု ေတြးေတာရန္႐ွိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေမာင္လွတင္ေတြ႕ေသာ အမွတ္အသားသည္ မွားသည္ဟု အတပ္ဆိုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ သက္ေသခံမ႐ွိ။ ဤအုိင္ကို သုံးေထာင္အိုင္ဟု ေခၚသည္။ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၁၀၀ ျပည့္ႏွစ္ေလာက္မွာ ေပၚေသာအိုင္ကို ရာျပည့္အိုင္ဟု ေခၚသည္။ ထိုအိုင္ကို ဤစာအုပ္ ဒုတိယတြဲ၊ အခန္း ၉ မွာ ထည့္ထားသည့္။ ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ပါ။
ျမန္မာစာၫြန္႔ေပါင္းက်မ္း ပထမတြဲ။ ႏွာ- ၆- ၇- ၈။ ပုိဒ္- ၉။
0 မွတ္ခ်က္ :
Post a Comment