ေတာင္ကုန္း႐ြာ သာစခန္းဆီက
ေဒၚေ႐ႊေမ ဦးေရခ်မ္းငယ္တို႔
သာသနာ ဝါဝါလန္းရန္တဲ့
ဆန္းလိုက္တဲ့ေျဗာသံစည္။
အလို... ေနျခည္မွာ ၊ ေ႐ႊရည္ဝင္းလို႔
ဆယ္စင္းလဲမက
အေဝးကမွန္း ဟို႐ြာလမ္း
ထီးတန္းၾကီး လွပါဘိ။
တစ္လတာ သည္အေရးကိုလွ
မဟဝါ ၾကည္ၾကည္ေပးပါတဲ့
ရတုခ်ိဳ စိတ္ကိုေသြးေလေတာ့
မေလးေမာင္ ေ႐ႊေယာင္ငိုက္တဲ့ျပင္
ျမင္းကဏ္ပင္ ျငင္းဆန္မိုက္ေလေပါ့
လြမ္းခိုက္မတည္။
မၾကည္တဲ့နွလံုး၊ မၿပံဳးတဲ့မ်က္နွာ
ျမင္းေပၚက ေမာင္ရင္ေလာင္း
ငဲ့ေစာင္းလို႔ ၾကည့္ေသာအခါ
ကညာလံု ၾကာမံုၫြတ္ဟာျဖင့္
ယမ္းေယာင္ကာ ကြမ္းေတာင္လြတ္တဲ့ျပင္
မတြယ္တာ ဆယ္ခါလႊတ္မယ္တဲ့
ေဒါခ်ိဳခ်ိဳ ေျပာဆို႐ြတ္ေလေပါ့
စိုစြတ္တဲ့ ျမမ်က္ရည္
လည္တယ္လို႔ မဆံုး။
ျဗဳန္းနိုင္ေပ့ ကိုေ႐ႊစည္
တီနိုင္ေပ့ ကိုေ႐ႊနွဲ
႐ႊဲနိုင္ေပ့ ကိုေရႊေမာင္
လံုမငယ္ အရွက္အိုးမို႔
အၿငိဳးနဲ ့ေျပာင္ေရာ့ထင့္
ေလွာင္ခ်က္ကယ္နာ
ေမာင္မ်က္နွာ တ႐ြာမွတ္ေပမဲ့
သာသနာ ဝါဝါဝတ္မွာမို႔
မယ္လြတ္ရာ ဘယ္ဆီခိုရေပ
တလဆို ရက္ကိုခ်ဥ္းပါဖ်
ဘြာခတ္ကာ ခမ်ာျငင္းေလေတာ့့
ေယာင္ႀကီးရွင္ ဆံပင္တင္းၿပီကြဲ ့
ညွင္းတဲ့တုတ္ျဗဳန္း။ ။
မင္းသုဝဏ္
0 မွတ္ခ်က္ :
Post a Comment