ပင္တိုင္စံဓာတုကလ်ာအႏြဲ႕ငယ္ေၾကာင့္၊
ၾကင္ပိုင္ရန္-စာအညဳကဗ်ာဖြဲ႕ရွာရ၊
မဟာသမုဒၵယာခ်ဲ႕ပါတဲ့အေၾကာင္းခံ၊
အသက္လိုအခ်စ္ထူးေရာ့ထင့္၊
ပုရစ္ဖူးေတြေဝေဝၿမိဳင္ေတာ့၊
မေျဖႏိုင္အပူမီးငယ္ေၾကာင့္၊
ေတြေတြမႈိင္အူအသည္းမွာျဖင့္၊ ညီးထိန္လို႔လွ်ံ၊
စုလ်ားၿပိဳင္ဘြယ္ေတြးေလေဆြးေရာ့ထင္။
ဘုရားတိုင္တသြယ္- ေၾကးေစေရးပါလုိ႔၊
ေဝးေနေပးကိုတဲ့ သူစီမံ၊ အိုတူညီရန္ကြဲ႕ဘတ္သူအေပါင္း၊
ၾကည့္တဖန္- အမိသဏၭာန္တစမျခားတဲ့ျပင္၊
ႏွမအလားကြယ္၊ အပိုၾကင္ျပန္၍၊
နဂိုရ္ယဥ္ဟန္သူကိုေလ၊
ႏွစ္ကိုယ္ယွဥ္စံကာ၊ အကိုဘုရင္အမွန္သမၻာေမာက္တာျဖင့္လဲ၊
ရဝိအေဆာင္မွာ ကဝိေမာင္မိဖုရားေခါင္ေျမွာက္ပါရဲ႕တဲ့၊
ျမန္မၾကာ- ဟံသာကိုႀကံကာေႏွာက္ေသာ္ေၾကာင့္၊
စိတ္ေရာက္ရာမေအာင္ျမင္ပါ၍၊
ကားစင္မွာ- ကုလားငစင္ကာတို႔ႏွဲ႔ တြဲပါလုိ႔၊
သနားမၾကင္နာ၊ အသားတံက်င္မွာစြဲေသာ္ေၾကာင့္၊
ကန္နဲ႔သူတဖုိဖုိႏွင့္၊ ဘိုက႐ိုအေသမလွသူမို႔၊
ဟို- နဂိုရ္ ပေဝအစရယ္က၊ မေရမရ ဖန္လွာပုံမေကာင္းသနဲ႔၊
အိုကြယ္အေျခမက်၊ ေခရတဲ့ကံၾကမၼာအေၾကာင္း။
ေမာင္ေအးေမာင္
2010/08/25
Subscribe to:
Post Comments
(
Atom
)
0 မွတ္ခ်က္ :
Post a Comment