ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၇၉၂ ခုႏွစ္၌ ရခိုင္ျပည္တြင္ နန္းတက္ေသာ အလိခင္မင္းလက္ထက္ အင္းဝဘုရင္ ထူပါ႐ုံဒါယကာ နရပတိသည္ စစ္ခ်ီလာ၍ ဖိုးေခါင္ႏြယ္ခ်ဳိေတာင္သုိ႔ေရာက္ေလေသာ္ အလိခင္မင္းကလည္း ကမာတြင္ ခ်ရပ္ေန၍ အင္းဝမင္းထံသို႔ ေပးသည့္ ရာဇသံႏွင့္ အင္းဝမင္းက ျပန္ေသာ ရာဇသံ။
ဣတိပိေသာ၊ သြကၡာေတာ၊ သုပၸဋိပေႏၷာ စေသာ ဂုဏ္ေတာ္တရား သုံးပါးႏွင့္အညီ ပရိယတၱိ၊ ပဋိပတၱိ၊ ပဋိေဝဓ သာသနာေတာ္ မညႈိးမႏြမ္းေစရ၊ မူလ သိကၡာ မင္းသမၼာတုိ႔ခံေသာ အဘိသိက္တရား၊ ဆယ္ပါးေသာ မင္းက်င့္တရား၊ တစ္ဆယ့္ႏွစ္ဆင့္ေသာ အဂၤါ၊ ႀကိယာဒသ၊ သတၱက်က္သေရ၊ ေလးေထြသဂၤဟ၊ နိစၥၿမဲစြာ အဝိဇၨာႏွင့္ တဏွာပိတ္ေပါင္း၊ သူမေကာင္းႏွင့္ ကင္းေၾကာင္း လုံလကိုသာ ပညာဗလျပဳလွ်က္ မင္းတို႔အားငါးပါး၌ စရိယ ဆုတ္ယုတ္တတ္ေသာ လက္႐ုံးမာန အားကိုပယ္၍ အနီးအေဝးအေရြး ပကတိတရား ခုႏွစ္ပါးႏွင့္ သတၱဝါတို႔ကို ေစာင့္ထိန္းလွ်က္ အုပ္ကြပ္စီရင္ေလ့ရွိေသာ ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးအရွင္ ၾကားေရာက္လိုက္သည္၊ အင္းဝေရႊၿမိဳ႕ရွင္ အၾကည္ေတာ္၊ လူသတၱဝါတို႔ဓေလ့ စာရိတၱသီလ၊ ဝါရိတၱသီလ ထိုႏွစ္ပါးကိုသာ ရွည္ၾကာၿမဲစြဲ က်င့္ႀကံေလသည္။ အသိပညာ သမၼာတရားေတာ္ကား မကပ္မရွိျခင္းေၾကာင့္ ဂဂၤါဝါလုကံ သဲလုံးအမွ် ပြင့္ေတာ္မူၾကေသာ္ ဘုရားျမတ္တို႔ အသင္းသို႔မဝင္။ သံသရာစက္ရဟတ္ကမထြက္၊ တဏွာညြန္အိုင္၌ ေပ်ာ္ပိုက္လွ်က္ ေတဘူမကဝဋ္ဝယ္ အျမင့္အနိမ့္ တြယ္ၿမဲဓမၼတာ ၊ နိဗၺာန္၌ ဖီလာ၊ သမုဒယ သစၥာကို၊ ထိုသတၱဝါတို႔၌ တစ္ေယာက္ေသာသူအား သမၼာဉာဏ္ တပ္ေရာက္ျမင္ျပန္ေသာ္၊ အဇၩတၱ ဗဟိဒၶ ရန္မလြတ္ရာ အတိဇာတ ပဋိသေႏၶႏွင့္ စြဲရင္းမွန္၍ နိကၡဆိတ္ၿငိမ္ရာသုိ႔ ထြက္သြားသျဖင့္ ကာယဝိညတ္၊ ဝစိဝိညတ္၊ မေနာသမတ္ႏွင့္ ထိန္းသိမ္းလ်က္ သမၼာပညာတက္မကို ေျဖာင့္မတ္စြာကိုေလ၍ အလြန္ႀကီးက်ယ္ေသာ ဗလဝါမုခ သမုဒၵရာ ဝဲတဏွာျမစ္က ထြက္ေရာက္ ကူးေျမာက္ေလသည္။ အႏုဇာတ ပဋိသေႏၶျဖစ္မူ၊ မိဘပဋိသေႏၶ ေပးသူတို႔၏ ထုံးအစဥ္ကိုသာ က်င့္ႀကံၿမဲစြဲလွ်က္ အသက္ထက္ဆုံးေနေလရာသည္။ အဝဇာတသား ပဋိသေႏၶေနေသာ သားေသာ္ကား ေရွးပညာရွိတို႔ထုံးကို မယူ၊ မိဘစဥ္လာေစာင့္ေသာ အမ်ဳိးအက်င့္မရွိ၊ ဆိုးသြမ္းေပ်ာ္ရႊင္ သဘင္ေလ့လာ ယစ္မ်ဳိးေသာက္စား အတၱေနာမတိ မိမိအႀကိဳက္ကိုသာ အဘိဇၩာ မတရားျဖင့္ျပဳျခင္း၊ ဗ်ာဒါပမ်ားလွ်က္ သူတစ္ထူးကို ၿငိဳျငင္လွ်က္ ဖ်က္ဆီးမႈ၊ သူ႔စည္းစိမ္ကိုႀကံျခင္း၊ မိစၦာဒိ႒ိတရား အလြန္ျပဳျခင္း၊ တစ္ေၾကာင္းတုံလည္း သမၼာသူေတာ္ေကာင္းတို႔ႏွင့္ ေခတၱေပါင္းဖက္ခဲ့ဖူးေသာ ေက်းဇူးေထာက္ပံ့ရာ ေလာကီစည္းစိမ္ကို ခံစား၍ စၾကာရေသာမင္းသည္ မိစၦာဉာဏ္ပြား၍ သိၾကားစည္းစိမ္ကို တက္မက္ေခ်၍ ဘဝမျခား ဒိ႒ဓမၼပ်က္စီးေၾကာင္း က်မ္းဂန္လာသည္။ သီဓမၼာေသာကမင္းမူလည္း ဇမၺဴဒီပါကို အစိုးရျဖစ္လွ်က္ ထိုမင္း ကံစဲခ်ိန္တန္၍ အမွားကို အမွန္ထင္ေလရာ တိရစၦာန္ဘဝသုိ႔ ေရာက္ေလေၾကာင္း ကထာစကား ပညာရွိတုိ႔ သက္သေျပညြန္း ဆိုခဲ့ေလသည္မ်ားကို ႏွလုံးသြင္း၍ အၾကည္ေတာ္လည္း မင္းမည္ကာ မဟုတ္။ အလာေကာင္းလ်က္ အျပန္အေစာင္းေစရ။ ကိုယ္ကကြာ၊ သမၼာရွစ္ထပ္၊ စစ္ကြပ္လိမၼာ၊ ပညာလက္နက္၊ ပိုပုရြက္သုိ႔၊ စစ္တက္လာၾက၊ ေလာဘပူပုန္၊ ကုန္ေအာင္သတ္ျဖတ္၊ အခြာတတ္မွ၊ ျမတ္ရာသုိ႔ ေရာက္ၾကမည့္အေၾကာင္းကို ၾကားလိုက္သည္အၾကည္ေတာ္။
အင္းဝမင္းက ျပန္ေသာရာဇသံ
သခၤါရ၊ ဝိကာရ၊ လကၡဏ၊ နိဗၺာန္၊ ပညတ္ တူဟူေသာ ေညယူဓံတရား ငါးပါးတို႔ကို မသိမျမင္တတ္ေသာ အဝိဇၨာ ဖုံးလႊမ္းျခင္းေၾကာင့္ သတၱဝါတို႔ ႏွစ္ၿမဳိ႕ရွိသည္ကို ကယ္တင္ေသာ သမၼာဒိ႒ိ၊ အသိအမွန္လုံ႔လ၊ အက်င့္ႀကံေတာ္အားထုတ္ေသာ သတၱိေၾကာင့္ ကင္းရာေသာ အသခၤတဓာတ္ အၿမဲတည္ရာ နိဗၺာန္ဆိပ္ဦးသို႔ ငါးကူးေျမာက္ၿပီ။ ပုနပၸဳနံ၊ တစ္ဖန္ငါ့ကို သင္တို႔ ႏွိပ္စက္ျခင္း မျပဳရၿပီ။ ပထမ ဗုဒၶစကားေတာ္ အေနကဇာတိသံသာရံဂါထာကို ဥဒါန္းက်ဴးေတာ္မူၿပီးမွ လူသုံးပါးတို႔အား ကုသလာဓမၼာ၊ အကုသလာဓမၼာ၊ အဗ်ာကတာဓမၼာ တရားကို ေဟာေတာ္မူသည္။ ကုသလာ၊ အကုသလာ ထုိႏွစ္ပါးေသာ တရားေတာ္ကား ေကာင္းက်ဳိး၊ မေကာင္းက်ဳိးကိုဟူလ်က္ အစဥ္အားျဖင့္ ဉာဏ္နည္းသူတို႔ သိလြယ္စြာ။ ထိုမွ မသူေတာ္တို႔၌ ဆက္ဆံမျပဳေသာ မဇၩိမ ပဋိပဒါ၊ သူေတာ္ေကာင္းလက္နက္ျဖစ္ေသာ အဗ်ာကတာဓမၼာ တရားတို႔ႏွင့္အညီ နိွဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း ေကာင္းေသာ လုံ႔လကိုသာ ႏွလုံးသြင္းလ်က္ ေဝေနယ်တို႔အား ေစာင့္ေလ့ရွိေသာ ရတနာပူရ အင္းဝေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးရွင္ အၾကည္ေတာ္သည္ သတၱဝါတို႔တြင္ သမၼာဒိ႒ိ၊ မိစၦာဒိ႒ိ ႏွစ္ပါးရွိသည္တြင္ မိစၦာဓေလ့တို႔မွာ သံသာရာမကုန္ စက္ဝဋ္တရားမျပတ္ေသာ အမႈမ်ားေၾကာင့္ ဇာတိျဖစ္လ်က္ ရမၼက္မကြာ ခႏၶာ႐ုပ္နာမ္ အဖန္တလဲ ၿမဲေသာသတၱိ ခိုင္ခံ့ျခင္း၊ သမၼာပညာ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ေသာ္ကား တေယာ ဘေဝ စေသာ ဝဋ္သုံးဘုံကိုျမင္သျဖင့္ တဒဂၤပဟာန္၊ ဝိကၡမၻနပဟာန္၊ သမုေစၦဒပဟာန္ တရားႏွင့္ တပ္ေသာတဏွာ၊ သမုဒယသစၥာ၊ စြဲရာကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ ထိုႏွစ္ပါးကို ကင္းေစ၍ ကာယသုခ၊ စိတၱသုခ ကိုသာ ခံစားေနေသာ ပုဂၢဳိလ္ျမတ္ထံ သန္႔ရွင္းေသာ ပစၥည္းေလးပါး ေပးလွဴခဲ့ဖူးေသာ အက်ဳိးေထာက္ပ့ံေလရာ ေလာကီစည္းစိမ္ ေနရိပ္ပမာစင္ကိုလ်က္ အေကာင္းထင္မွား တရားလြတ္ေခ်လ်င္ အလာအျပန္ မိစၦာဉာဏ္မကင္း အလင္းသို႔မေရာက္ ဝဲေအာက္တြင္သာ လူလားပႏၷက္ က်ိန္စာရြက္သုိ႔ မပ်က္ခႏၶာ သံသရာ၌ မိစၦာတို႔အယူၿမဲေၾကာင္း သူေတာ္ေကာင္းတို႔ဆိုခဲ့ေသာ က်မ္းဂန္ကိုသိ၍ ရကၡပူရတိုင္း ေျမာက္ဦးၿမိဳ႕ျပည္သူတို႔သည္ အမ်ဳိးဇာတ္တူ အယူမျခား တရားညီၾကလ်က္ မသမၼာေသာအမႈ မျပဳ မေလ်ာ္သည္ကို က်င့္ႀကံေၾကာင္းၾကားသိ၍ သာသနာမရိေမွးသင့္ ျပသဆုံးမမည္လာခဲ့ရာ အၾကည္ေတာ္လည္း မင္းသမၼာတို႔တရားႏွင့္ ၿမဲၿမံစြာ သတၱဝါအေပါင္းကို ေစာင့္ထိန္းေၾကာင္းကို အမတ္ဥႆလင္းစား တင္ေလွ်ာက္ခ်က္ အတိုင္းသဝဏ္စာတြင္လည္း သူေတာ္ေကာင္းတို႔အဂၤါ ျပည့္စုံစြာပါလာသည္။ တရားလိမၼာ သာသနာေတာ္ကို သိျမင္တတ္ေသာ မင္းခ်င္းျဖစ္၍ ဓမၼသဝန စည္းေဝးေျပာဆိုၾကလွ်င္ သာသနာေတာ္ပြင့္လင္း သီတင္းအရွည္ စည္ထြန္းမည့္အေၾကာင္းကို ၾကားလိုက္သည္ အၾကည္ေတာ္။
ျမန္မာစာ ညြန္႔ေပါင္းက်မ္း ပထမတြဲမွ ကူးယူပါသည္။
0 မွတ္ခ်က္ :
Post a Comment
Click to see the code!
To insert emoticon you must added at least one space before the code.